بۆ هەر کوێ بچم، هەر نان و پیازە کەسم.
بە هەژارێک یان نەدارێک دەوترێ کە بۆ هەر شوێنێک چووبێت، بەو نیازەی چووە کە ژیانێکی باشتر و خۆشتر بۆ خۆیی و خێزانەکەی دەستەبەربکات بەڵام هەموو دۆخەکان بۆ ئەم وەک ئەوە وابێت و هیچ ئاڵوگۆڕێک لە ژیانیدا ڕووینەدابێت، واتە؛ چەندە هەوڵبدات هەر لەجێی خۆی بێت. [1]