هۆنراوەیەکی دێرینی ئیسفەهانی
ئەم هۆنراوەیە کە (17) دێڕە، هیی شاعیرێکە خەڵکی شاری ئیسفەهان بە ناوی (کمال الدین اسماعیل اصفهانی) (؟ - 1237ز) واتە نزیک (800) ساڵ لەبەوبەر نووسراوەتەوە. تەنیا نووسخەی ئەم هۆنراوەیە لە نووسخەیەکی دیوانەکەی شاعیرە لە پەرتووکخانەی ئایەتوڵڵا مەرعەشی. دەقی هۆنراوەکە تاکوو ئێستا بەتەواوەتی ساغ نەکراوەتەوە، لەبەر ئەوەی بەو شێوازە نووسراوە کە هەندێ پیت خاڵیان بۆ دانەنراوە. بەڵام وەکوو هاوشێوەی هەموو هۆنراوەی فەهلەویات پەیوەندی و نزیکایەتی بە هەندێ زاری کوردییەوە هەیە وەکوو گۆرانی و لوڕی و لەکی. ئەمەش دەقی هۆنراوەکە کە تەنیا ئەو بەشانەم خستووەتە سەر ڕێنووسی تازە کە پێم خوێنراوەتەوە یان پێم وایە وا دەخوێنرێتەوە، بە هیوای ئەوەی شارەزایان ساغی بکەنەوە:
هز بەرش وات ئەسب ئوستادەن
دوعای ئەت کری جز دە بەڵا هەن
شما کە دۆستان هەمەد ئاخەن ئەرا
بە ئیمەت کخوە دە مێهمەن شما هەن
[لحو] و بە خو کری ئەسبت کە خورد
کە ئەزەد دائ ساخی بوریا هەن
ئەنچەش زین و لغام و جل و ئەفسار
دوعاگۆ جوز کخوە تەرا هەن
کە [هست تر فرا همدایید و هم اییدفی]
یە ئەوت فی ژ بن ئەز ما سا هەن
[سست خواهر خوش هو ییویت]
گەر نە ماشە کە ئیرۆ نوحا هەن
بە سەرمەست مزر هەرۆ دوو مەکب
کە ئەتکن کەت تەرن ئەزەد لقا هەن
ئەزیز بە دۆست واژەن یا بە دوشمن
کە شەش ڕۆ هو کە ئەز یە ناشنا هەن
هەمە ڕۆم ئەت نگاهی [بدیری بد]
بەچەم ڕەنج نەمنی فەخر ڤا هەن
[حز] ئەمگرت ئەر ئیرۆ [یور] خوی با
نیکنش مەکری کەرد بەڵا هەن
بە حەق بین خود کەز دارەن با هەن
کەز ئەرچە وی بوا هەن وی ونا هەن
[و جست] ئەت گرتە بە شما فەرشی
گرتە وینن کە [هت] باد هەوا هەن
هەمە وات خورەند وشکی دە ئەسبە
وین نە ئەز گفتە هو کەز دەمشا هەن
[و یید تو یهو یحو دیید موی]
گومان شون هو کی ئەسبی بە کرا هەن
بە ئین خورت و خورش دەهان سوکت
ئەر بەخت بە چەمەن کەز جا و جا هەن
[بە اخبا منیی جز فنحا سن
دایر دودوکە ار دبد و با هن]
یە چی خوەند ئەر شماست ئوستاهی
تە وشکی خورت ئەجی هەم ئوستا هەن
واڵی: (Rizgar Jabari)
#ڕزگار جەباری# [1]