ئەگەر دڵمان وەدەست بێنێ پەری ڕوخساری دڵئارا
به خال هِندویَش بخشم سمرقند و بخارا را
هەواڵی حەشری قەندیلم گەیشتێ دام لە مزگێنی
کنار آب رُکن آباد و گُلگَشت مُصَلّا را
سپای موژگانی چین چین و کەمەندی بسکی شێواوت
چنان بردند صبر از دل که تُرکان خوان یغما را
پەڵەی ڕەنگان مەنێ سەر ڕوومەتی مینایی بێگەردت
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را؟
مەڵێن حوجب و حەیا ڕۆیی لەنێو سەوداگەرانی دڵ
که عشق از پردهٔ عصمت برون آرد زلیخا را
تورنجی باخی باڵای بەرز و زللەی باخەوان خۆشە
جواب تلخ میزیبد، لب لعل شکرخا را
وەفایە ڕەسمی دڵداری نەکەن ڕۆژێ لەبیری کەن
جوانان سعادتمند پند پیر دانا را
مەڵێن بۆ شەم پەپوولەی کوشت و بۆ هەر خۆشی بۆی دەگری
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را
وەرە ناسر لە دووری گوڵ دەگەڵ بولبول فەغانێک کە
که بر نظم تو افشاند فلک عِقد ثریا را[1]

#1987-10-09#
#مەهاباد#

وەرگێڕ: #ناسر ئاغابرا-ژاکاو#
پەرتووکی: #کەژاوەی دڵ#