ئاوی پایزان لە بەفراو ئەکا، ئەوەی تێر نەخوا، چی لە ئاو بکا.
لە وەرزی پاییزدا ئاو و هەوا وردەوردە پلەی گەرمییەکەی دەگۆڕێت، ئاوی چەم و جۆگاگان سارد دەبێت، گەر ئاو بۆ خواردنەوە نەشێت، ساردبوونەکەی بەهای نییە، مەبەست لە کەسی تینووە کاتێک کەڵک لە ئاوی پیس وەرنەگرێت، با ئاوەکە ساردیش بێت، ئەو هەر تینووە، بۆ شتێک بەکاردێت کە لەبەردەستدا زۆر بێت، بەڵام خەڵکی کەڵکی لێ نەبینن. [1]