ئەم عەسرە چ عەسرێکە، کە هەر شامە بەیانی!؟
ئەم قەڕنە چ قەڕنێکە، کە هەر کوردە قڕانی!؟
ئەم شینە چ شینێکە، کە سەد شینی سیاوەحش
بێزارە لە هەر زەلزەلە و شین و فغانی!؟
ئەم زەنگە چ زەنگێکە، لە مل کوردی فەقیرا!؟
هەر لەحزە بە سەد ڕەنگە ئەڵێنی دەنگ زڕانی
ئەم بەزمە چ بەزمێکە لە شاران و لە دێهات!؟
ڕۆڕۆیە لە هەر ماڵێ کەوا کوردە زمانی
مەنسوورە لە سەر داری فەنا حەزرەتی ناجی
ئەم ڕانە چلۆن ژینی ئەبێ، مەنعە شوانی!؟
چون بێ هونەر و سەرسەرییە (...) وەتەنمان
بڕوانە چلۆن گەییە حەڵەب گەورەکچانی!
سەد حەیف کەوا «قانعی» تەنها و ئەسیرە
خەمخۆری وەتەن تەنها ئەوە و جووتە کوڕانی
هۆزانەوان: #قانع#
دیوان: #سروەی بەربەیان# [1]