باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ ویس و نۊهەمە
حەزرەتو ئاڎەمی هەر پېسە خوڎای گۆرەی عیلمش پەنە دابۍ، هەکە هەزار ساڵۍ مەژیۊن، تەمەنی موبارەکش تەمامنا، وەڵۍ ئانەی گیانش کېشان، پەی (شیس) یان (شیت)ی کوڕیش وەسیەتش کەرد، پەنەش وات: خەریکو خوڎاپەرەسیی و یاونای پېخامو بەرنامەو خوڎای بۊن، فەرماواش ئی بەرنامەیە جە دەس وەرنەڎەی:
یەک ڕۊ جە تەقدیر، بینای بېئەندېش
وەزعی کەسالەت، ئازار، یاوا پېش
ئاڎەم خەریک مەند، چەنی ئېشی دەرد
پەی پەی مەکېشا، هەناسانی سەرد
زانا وەقتی جام، بادە وەردەنش
ئاخر، کۊچی ڕای، عەدەم کەردەنش
شیت، تەڵەب کەرد، واتش ئەی فرزەند
وەیتەور، تەقدیر، ئەمری خوڎاوەند
چوون وېش فەرماوان، بینایی چاوان
هەزارەی عومرم، وە ئاخر یاوان
مەعلوومەن جە لات، ئی دنیای فانی
پەی کەس نمەبۊ، جای، جاویدانی
تۊ جە دمای من، جاداری جام بی
مەشغووڵی سەحیف، وە زیکری عام بی
حەقق، جە نوتفەی من، تۊش مەعلووم کەردەن
نووری ئەحمەدش، وە تۊ، سوپەردەن
منیچ تۊم سوپەرد، وە زاتی ئەقدەس
ڕیشەی ئېختیار، وەر نەڎەی جە دەس
[1]