باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ دوەسەڎ و شەسس و چوارەمە

شېخێ وات: دەربەدەرکەردەی محەمەدی کارێ عاقڵانە نېیەن، چونکم محەمەد نوتقش شیرینەن، کەلامش وەشەن، دەمش بیاونۊ وە لاو هەرکەسێ، هەر عەشرەتێ، قەناعەتشان پەنەکەرۊن، ماوەرۊشان پەی سەرو دینو ئیسلامی، دماجار هېرش مەکەران پېتان. ئەبوجەهل قەرارش دا کە نیمەشەو هجووم کەران سەرو محەمەدی، بە شمشېر قەتڵش کەران، شېخەکەشان ڕاکۍ ئەبوجەهلیش قبووڵەکەردە.
شېخی نەجدی وات: یە بەڎ ڕایەوەن
تەدبیری زەعیف بۍ سەفایەوەن
محەمەد بەو نوتق شیرین زوبانێ
بەو ئایەی کەلام فەساحەت خوانێ
بشۊ وە لای قەوم عەرەب عەشایېر
موعجیزاتی وېش بکەرۊ زاهیر
عەشایر مەبۊ عەبدی زەڕ سەندش
قەبایل یەکسەر مەبۊ وە بەندش
یەکایەک ئیمان گرد ماوەران پېش
دنیا گرد مەبۊ وە تەبەعەی وېش
جەو دما یەکسەر گرد مەیان وە جەنگ
پەی قەتڵی قوڕەیش مەکەران ئاهەنگ
من چن واقیعەی وەیتەورەم دییەن
ئەی تەدبیرە هیچ فایەدەش نېیەن
ئاخر ئەبوجەهل گومڕای بن هیشام
لەعینی بەڎزات مەستی بەدکەلام
وات: من یەک حەرف بواچوون پېتان
هەنی تەدبیرش مەندەن بە وېتان
هەرچی قەبیلەی قوڕەیش هەن وە هەم
ئەهالی مەککە بۍ زیاد و کەم
هەر یەک شمشېرێ بدان وە جەستەش
نگوون بۊ حوجرەی ڕازی سەربەستەش
بە تەور محەمەد بکەین سەڎ پارە
ئەرواش جە بەدەن ببۆ ئاوارە
تاکە قەبایل یەکسەر جەی کارە
لابد گرد ببۊن وە خوونەخوارە
بەنی هاشمی گرد خاس و ناخاس
جەو دما جە کۍ مەسانان قەساس
شېخی نەجدی وات: ئەمری ئەمیرەن
یە ڕای مەسڵەحەت عەینی تەدبیرەن
هجووم باوەران ئەم شەو وەقتی شام
سەلاح هەر ئېدەن باقی وەسەلام
قوڕەیشی یەکسەر کەردشان قبووڵ
قەراردان ئەو شەو پەی قەتڵی ڕەسووڵ.[1]