تاریخ نخ ریسی در کوردستان
یکی از مشهورترین اثرهای تاریخی جهان درباره زنان ، زن کردە نخ ریسی است که روی صندلی نشسته است و ماهی سرخ شده در جلوی او قرار گرفته و خدمتکاری که از پشت او را باد میزند. این زن کورد، کە از پشت موهایش را گرە زدە است، یک زن #ایلام#ی متعلق به قرن هفتم و هشتم قبل از میلاد است کە در حال حاضر به عنوان میراث جهانی در موزه لوور پاریس نگهداری می شود. دوک دست این زن، همان دوکی است کە هم اکنون بدون هیچ تغییری در مناطق #کردستان# پشم یا پنبە را رشتە میکنند. این زن دوکزن، (شیرین نخی میریسد) را بە یاد کرد می اورد، ابعاد این نقاشی 930 میلی متر است، قطر آن 130 میلی متر و بر روی سنگ قیر حکاکی شده است که برای زیبایی و هدیه ساخته شده و توسط ژاک دومورگان در شوش کشف شده است.
#شوش# به عنوان قدیمی ترین شهر جهان و پایتخت عیلامی ها یا ایلامی ها شناخته می شود و اکنون شهری در استان خوزستان است. زن دوک ریس، قدیمی ترین سند کنده کاری در کردستان است که قدمت آن به بیش از 2800 سال پیش می رسد، بنابراین ما اشتباه نکردیم که بگوییم( شیرین3 هزار سال است نخ میریسد). این فرهنگ ( نخ ریستن) در میان کردها اساس بسیاری از اشعار، ابیات، ترانه های عامیانه و ترانه های محلی شده است که معروف ترین آنها شعری از شاعر نازک خیال وفایی است که مظهر خالقی آن را ترانه ساخته و توسط بسیاری از خوانندگان دیگر خوانده شده است و چند شاعر کورد دیگر شعر وفای را ترجمه کرده اند.[1]
=KTML_Bold=توجە:شیرین نخ میریسد، یکی از ترانهای فلکلور کردی میباشد کە چندین نسل خواندە شدە است.=KTML_End=