تاریخچه محله کوران مخمور
محله کوران یکی از قدیمی ترین محله های واقع در جنوب #اربیل# در جاده مخمور است.
نام کوران از کجا امدەاست؟
با اینکه نام محله همیشه کوران بوده و بعدها به (رزگاری) معروف شده است، یک بار قبل از احداث خیابان شصت متری، پسران چندین کورهی اجری ساخته بودند کە در مکان الان اوایل خیابان کوران مخمور بود و در ان مکان گودالی عمیق بود کە کورەچیها از انها خاک اوردە و خشت میساختند، بخاطر همین بە محلەی کوران (کورەچی) شهرت یافت.
در آن زمان مردم گرد و غبار و زباله کورەها را جمع می کردند که به آن کورەپوخ می گفتند که از خاک و تکه های گل تشکیل شده بود زرد یا خاکستری بود کە مردم با گاری این نوع گل را با خود بە منزلهایشان بردە و پهن کردە و میکوبیدند تا در فصل بارندگی، حیاطهایشان بە اب و گل تبدیل نشود، اما بعدها با تصمیم دولت، این کورەها را به پشت روستاهای قوریتان و قطوی منتقل کردند.
محلەی کوران پر از داستان های خوب، بد و غم انگیز است که در ادامه به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد، اکثر اهالی کوران از روستاها بە این محلە امدەبودند به خصوص از قراج، کندیناوە، دیبگە و مرکیە. پسرها بسیار اجتماعی بودند و همیشه در اوقات خوب و بد به یکدیگر کمک می کردند، بیشتر خانه محلەهای کوران از خشت بود، در پاییز هر خانواده یک دیگ شن و مقداری کاە می خرید و مشغول بە تعمیر خانەها و سقفها میشدند، مردم محلە در این بارە می گفتند خانه فلانی برای محافظت از باران در زمستان تعمیر شده است، اما بعضی از خانه ها اغلب از چند جا می چکید، ظرف ها و بشکه های آب را می ریختند. به ندرت خانه هایی وجود داشت که ثروتمندان با خشت ساخته بودند، وگرنه همه آنها از گل ساخته شده بودند. شغل اکثریت مردم کوران کشاورزی، کاسبی و کارگری بود. از غرب کوران تا مسلخ قدیم و روبروی سیلو، وزارت کشور و زروانی، محله جیش شعبی، پشت مدرسه فعلی و محله پشت بیتری تا جاده قدیم موصل 'همە ابادی و سرسبزی بود بە دلیل کشاورزی مردم محلە کوران.[1]