نام: منیرە
شهرت: قفتان
نام پدر: صالح
سال تولد: 1921
مکان تولد: #سلیمانیە#
تاریخ وفات: #29-03-2009#
مکان وفات: سلیمانیە
$زندگینامە$
منیره صالح عبدالرحمن، معروف به منیره قفتان در سال 1921 در سلیمانیە به دنیا آمد و در خانواده ای سرشناس و روشنفکر بزرگ شدە است، او اولین معلم خانم در منطقەی شارباژیر بود است. طایفەی قفتان یکی از طایفەهای متشخص و اصیل شهر سلیمانیە بودەاند کە در این طایفە چندین شخصیت سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و علمی مهم و شناختە شدە و نمایان شدەاند کە هر یک از انها در زمینەای بە وطن و مردمش خدمت کردەاست. صالح قفتان یکی از اشخاص برجسته و پیشگام این طایفە میباشد کە حمایت بسیاری از جنبش #شیخ محمود حفید# کرد و بە یکی از اعضاء (جمعیە) گروە کردستان کە مصطفی پاشا مولکی ریاستش را بر عهدە داشتە است، تبدیل میشود. این مرد روشن فکر و نامدار در زمینەهای سیاست و و روزنامەنویسی و آموزش و پرورش و تاریخ، خدمت بسیاری بە کردستان کردە و بە دلیل توانایی و استعداد زیادش در بیشتر این زمینەها پیشگام و مخترع بودە است.
منیرە خانم دختر این شخصیت مهم و برجستەی کردستان میباشد از طریق پدرش بە اصول وطن دوستی تربیت شدە. منیره صالح زنی برجسته و پیشرو بود که در شرایط سخت مشعل مبارزه کرد و زنان را در کنار هم برافراشت و خدمت بە سزایی بە خاک و مردمش کرد. او مراحل مدرسە را در هر دو شهر سلیمانیه و بغداد را تکمیل کردە است. در سال 1939 از دارالمعلمین بغداد فارغ التحصیل شدە و پس از آن بە عنوان معلم در مهد کودک سلیمانیە شروع بە کار کرد، پس از مدت کمی بە دبیرستان دخترانەی سلیمانیە منتقل شد و پس از آن در دبیرستان دخترانەی صدیقە بە عنوان معلم بە خدمتش ادامە داد.
منیره قفتان به سرعت در جنبش سیاسی کرد شرکت کرد، از طریق سازمان های حرفه ای خدمت کرد و در سال 1942 به انجمن زنان کردستان پیوست و شروع بە فعالیت کرد، در سال 1952 که اتحادیه زنان کردستان رسما تأسیس شد، به مبارزات خود در این پایگاه ادامه داد، او کە زنی شجاع و وفادار و جسور بود توانست بە قلەی موفقیت در این اتحادیە برسد و در سال 1959 بە سمت رئیس این اتحادیە رسید و تا سال 1961 در این منسب خدمت کرد.
او از رهبران، پیشگامان و فعالانان وقت جامعە بود و همواره تظاهرات و فعالیت های سیاسی و حرفه ای را برنامه ریزی و نظارت میکرد و به دلیل فعالیت هایش دچار مشکلاتی از جملە اخراج، تحت تعقیب و آزار قرار گرفتن و زندانی شدن، قرار گرفتە است. در سال 1948 و پس از مشارکت در تظاهرات سلیمانیە، بە شهرستان بلدروزی از توابع شهر دیالەی عراق تبعید شد و پس از شش ماه بە سلیمانیە برگرداندە شد و بە سمت مدیریت دبیرستان دخترانەی خانزاد رسید.
در سالهای 1971-1975 او و همسرش بە مناطق تازە آزاد شدەی رایات و حاجی عمران رفتە و در انجا بە پیشمرگەهای کرد خدمت میکردند، همچنین مدتی هم در شهر #ارومیە# در شرق کردستان بە عنوان معلم بە بچەهای کرد درس دادەاند. پس از انقلاب ایلول بە سلیمانیە بازگشتە و از سال 1975 تا انقلاب سال 1991 مخفیانە در صفوف یکتی نشتیمانی کردستان (حزب اتحادیەی وطنی کردستان) مبارزە کردە است. او پس از انقلاب و ازادی سال 1991 بە اشکارایی بە مبارزاتش ادامە داد تا در تاریخ 29-03-2009 در سن 88 سالگی وفات کردە و در شهر سلیمانیە و تپەی سیوان بە خاک سپردە شدە است.[1]