#سەیدی هۆرامی#

هەفت عەوداڵان
یاران و مەڕۍ، کە قۊرئانەنە داستانەکەشا بە ئېمە یاوان، چن کەسێنۍ کە چا سەردەمەنە وەراوەرو دەسەڵاتی زاڵمیۆ مدرێنۍ و زۊڵم و زۊرشان قبووڵ نەکەردەن ، هەرپەوکەی ئا سەرزەمینەیە جیامازاو ملانە دلۍ مەڕێ، دماتەر وەرمشا مەگنۊ پۊرەو چڼەها ساڵۍ دلېشەنە مەناوەو دماتەر هایشا بۊوە .
کۊ عەوداڵانی کەشێن جە هۆرامانەنە ، پاسە دیارا جە سەردەمێ کۊنەنە چن کەسێ خواتەرسۍ و تۊبەکارۍ کە حۆت نەفەرۍ بیېنۍ ئاگەشا کەردەن بە ماواو مەنزڵگەو یاگۍ زوهدی و خەڵوەتۍ .
هەر هەفت عەوداڵان قۊتبی ڕووی زەمین
چوون ( ئەسحاب الکهف ) دایم غار نشین
مەسکەنشا گېرتەن بەو بڵند کۊوە
یا ( مەنهو )شانەن هەر ڕۊ جە نۊوە
بە پاو دەم واچەکا، دیارەن هەرچاگە مەردېنۍ و ئەسپەردە کریێنۍ، هەر پەوکەی ماواشا (کۊ عەوداڵانی ) بیەن بە یاگۍ زیارەتی و ژەنی هۆرامانی جە ویەردەو ئیسەیچەنە پۊل پۊل مەشان پەی داواکەردەو وایەو وېشان .
چوون ئاهوی خوتەن ڕەوېڵەی تەتار
پۊل پۊل نازاران مەبینان قەتار
بە ڕەفت و هەموار بە ڕېزە ڕېزان
مەشان بەو کۊوە بە مۊراد وازان
هەر پەوکەی (صەیدی ) ڕووە کەرۊ کۊ عەوداڵانی و لاڵیۊوە :
(صەیدی ) تاسەی سەخت دووری یارشەن
نە ئارام نە سەبر نە قەرارشەن
یا عەوداڵ (صەیدی) هاوار وە تۊشەن
دیدەش بە دیدار یار کەری ڕۊشەن .

چوون کۊی عەوداڵان
چوون کۊی «عەوداڵان»، چوون کۊی «عەوداڵان»
کۊن؟ کۊيێ دڵگير، چوون کۊی عەوداڵان؟
«کابه»ی مەقسوودەن، پەرێ نەوهاڵان
پەی وايەی موراد وەنەش مەلاڵان
کۊی بەرزی بوڵەند، چمان کۊی «قاف»ەن
به بەرزی بەرزەن، به سافی سافەن
سەر کېشان نه ئەوج چەرخی چەهبەری
بۊش نيان نەبۊی «زوهره»و «موشتەری»
جای شەو بيداران، سەحەر لاڵانەن
تەکيەگای خاسان، «هەفت ئەوداڵانەن»
هەر هەفت عەوداڵان، قوتبی ڕووی زەمين
چوون «اَصحابُ الکَهف» دايېم «غار» نشين
مەسکەنشا گرتەن بەو بوڵەند کۊوه
«يا مَن هُو» شانەن هەر ڕۊ جه نۊوه
تا دونيا وه پشت ماهيش قەرار بۊ
ڕوتبەشان بوڵەند، هيممەتشان يار بۊ
هانه پای ئەو کۊ ڕەندان، چوون پەری
گشت ئامادەی حوسن شۊخی‏ و دوڵبەری
نەک جه خەم نيشۊ نه دڵشان خارێ
کەردەنشان دەستوور، هەر هەفتێو جارێ
وەختی شاخەی «سوبح»، ئەو گرۊی ڕەندان
کۊی کڵاف نه دۊش موشکين کەمەندان
مەخېزان به عەزم بارگەی «عەوداڵان»
مەدان جه نەووه، تەرتيبی خاڵان
چوون «ئاهوی خوتەن»، ڕەوېڵەی تەتار
پۊل پۊل نازداران مەبينان قەتار
به ڕەفت‏و هەموار، به ڕېزه ڕێزان
مەشان بەو کۊوه، به موراد وازان
وەختێو پا مەنيان وه باڵای کەمەر
نه خاکی پاشان گوڵان مەنيان سەر
ئەشەدبۊی «طفيل» سەر نه ڕاشانەن
«چنوور» ئامېتەی خاک پاشانەن
«ياللّە» قاپی خەير تۊ کەری گوشاد
ياوان به «مەقسوود»، بدەيشان موراد
يا «هەفت عەوداڵان»، کۊی بەرزو بوڵەند
ديدەی بەد، پېشان نەياونۊ گەزەند
عەوداڵانی بەرز، بەرز بۊ پايەشان
هيممەت يار کەره، حه ق دۊ وايەشان
دايېم بەی دەستوور خاتر شاڎ کەران
بەڵکم وەختی سەير، ئېمەيچ ياد کەران
«صەيدی» تاسەی سەخت، دووری يارشەن
نه ئارام، نه سەبر، نه قەرارشەن
يا عەوداڵ «صەيدی» هاوار وه تۊشەن
ديڎەش به ديدار يار، کەری ڕۊشەن.[1]