=KTML_Bold=Derbarê skên gelê êzîdî=KTML_End=
Çîrokên gelêrî yên #êzîdiyan# ji bo zarokan vedigerin demên kevnar, û tê bawer kirin ku ev ji destpêka axaftinê ve bi nîşanan an wêneyan bû, piştre axaftina devkî, ji ber ku kevneşopiya devkî bû ku bûyer û ramanên berî nivîsandin û kodkirinê jî belge dikir.
Çîrokên gelêrî ji xeyalên nivîskar an jî çîroknûsê îlhama xwe digire û ew li ser serpêhatiyên xwe, çavdêriyên rojane û serpêhatiya kolektîf a civakê li ser wan difikire. Mijarên çîrokên gelên cuda cuda ne, di nav wan de mîtolojî.
Çîrok û çîrokên êzdiyan sir, nûçe, hikmet û dersên jiyanê digirin. Ew şîret û piştgiriya nerasterast ji pişt perdeyê bûn. Çîrokên wekî:
Çîroka Rostemê Zal çîroka lehengekî mêrxas û esilzade ye ku gelê xwe ji dijminan diparêze.
Efsaneya Heft Melaîketan - li ser koka êzîdîtiyê.
Çîroka Masiyê Dipeyivîn li ser çawaniya kurek alîkariya masî dike ku mala xwe bibîne.
Çîroka Çîçeka Aqilmend li ser wê yekê ye ku çawa qijik alîkariya mirovan dike ku bi birçîbûnê re rû bi rû bimînin.
Çîroka dêwekî baş li ser wê yekê ye ku dêw çawa alîkariya mirovên belengaz dike.
Lehengên van çîrok û efsaneyan bûne nimûneyên baş. Çîrokên ku carinan bi kêf û carinan xemgîn in, lê hemî jî tije hêvî û xweşbînî ne. Çîrokên Êzdiyan hinek li ser efsaneyan hatine çêkirin, hinek ji çîrokên olî hatine wergirtin, hinek ji xeyalên pak in, hinek çîrokên helbestî û pêkenokî, hinek jî realîst in.
Berê ev çîrok ji aliyê dapîr û bapîrên civaka Êzdiyan ve dihatin gotin ku ji bo dem derbas bikin û zarokan xweş bikin, wan fêrî nirx, exlaq û aqil bikin û pêşketina derûnî, kesayetî û biryardariya wan pêş bixin.
Çîrokên êzdiyatiyê bûn çavkaniya şahî û perwerdeyê, qewetbûn û biryardariyê xurt dikirin.
[1]